Αρχαία Ελληνική Γλώσσα - Διδακτική του "Αδίδακτου" Διδασκαλία - Αυτενέργεια

Λίγοι μαθητές σήμερα μαθαίνουν –αγαπούν και μαθαίνουν– τα Αρχαία Ελληνικά. Κάτι πρέπει, συνεπώς, να αλλάξει με τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας!

Η προκείμενη εργασία:
- Συστηματοποιεί ορισμένα προαπαιτούμενα της διδασκαλίας του «αδίδακτου» (άγνωστου) κειμένου: ποια είναι η μονάδα λόγου στην οποία εστιάζει αυτή, ποιος ο ρόλος του Συντακτικού, της Γραμματικής και του Λεξικού;
- Παρουσιάζει μια πορεία διδασκαλίας, αξιοποιώντας ποικίλα αποσπάσματα αρχαιοελληνικού λόγου· για τα μικροκείμενα αυτά παρέχονται εισαγωγικά σημειώματα, ερμηνευτικά σχόλια και σχολιασμένες μεταφράσεις.
- Αξιοποιεί στο μάθημα δημοσιευμένες μεταφράσεις: από τη μετάφραση στο πρωτότυπο· παράλληλα, αναπτύσσει και μια διδακτική της μετάφρασης: από το πρωτότυπο στη μετάφραση.
- Διατυπώνει ενδεικτικές ερωτήσεις δομολειτουργικής προσέγγισης, ώστε οι γλωσσικές διατυπώσεις να συνδέονται με το επιδιωκόμενο νόημα και την επικοινωνιακή προθετικότητα του πομπού.
- Καταθέτει γενικές αρχές αξιολόγησης της αρχαιογλωσσικής διδασκαλίας και μια τυπολογία ερωτήσεων πάνω στον νοηματικό άξονα του μικροκειμένου.
- Προτείνει ολοκληρωμένα κριτήρια αξιολόγησης και ενδεικτικές απαντήσεις τους.
Κεντρικό ζητούμενο της διδασκαλίας δεν μπορεί παρά να είναι αυτό που προάγει την αγάπη μας για τον αρχαιοελληνικό λόγο: ο πλούτος των ανθρωπογνωστικών του μηνυμάτων!