Παιδαγωγική της Αλληλεγγύης

Για τον Φρέ­ι­ρε, στην αλ­λη­λεγ­γύη ως πρά­ξη συ­μπα­ρά­στα­σης οδη­γού­νται οι άν­θρω­ποι ξε­κι­νώ­ντας από δι­α­φο­ρε­τι­κές κο­σμο­θε­ω­ρη­τι­κές αφε­τη­ρί­ες και χρη­σι­μο­ποι­ώ­ντας δι­α­φο­ρε­τι­κούς δρό­μους.

Το ουσι­α­στι­κό κοι­νό γνώ­ρι­σμα σε όλες τις πε­ρι­πτώ­σεις είναι η συ­μπα­ρά­στα­ση στους κα­τα­πι­ε­σμέ­νους σε όλα όσα έχουν ανά­γκη – τό­σο «στο πο­τή­ρι νε­ρό» όσο και στον πο­λι­τι­κό αγώ­να ενά­ντια στην κα­τα­πά­τη­ση των δι­και­ω­μά­των τους, ενά­ντια στην εκ­με­τάλ­λευ­ση, στις δι­α­κρί­σεις, στο ρα­τσι­σμό και στον κοι­νω­νι­κό απο­κλει­σμό. Με την έν­νοια αυτή η πρά­ξη αλ­λη­λεγ­γύ­ης μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει ως συ­νε­κτι­κός ιστός ανά­με­σα σε αν­θρώ­πους που έχουν δι­α­φο­ρε­τι­κές από­ψεις σε μια σει­ρά άλ­λων θε­μά­των.

Αυτή η πε­ποί­θη­ση, που χα­ρα­κτη­ρί­ζει τη ζωή του και δι­α­περ­νά όλο το έρ­γο του, είναι ίσως το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο μή­νυ­μα αυτού του βι­βλίου προς όσες/ους αγω­νί­ζο­νται για μια πραγ­μα­τι­κά αν­θρώ­πι­νη κοι­νω­νία.