Η ζωή μου

Η “πλα­νεύ­τρα των Α­θη­νών” ό­πως την α­πο­κα­λού­σαν, η θρυ­λι­κή ιε­ρό­δου­λος Γα­βριέλ­λα, μπο­ρεί να ή­ταν διά­ση­μη για τα κάλ­λη της στον α­ντρι­κό πλη­θυ­σμό της πόλης, έ­γι­νε ό­μως κυ­ρί­ως γνω­στή για το ή­θος, τον χα­ρα­κτή­ρα και το φι­λαν­θρω­πι­κό της έρ­γο, στοι­χεί­α που έ­κα­ναν τους γεί­το­νές της να τη λα­τρέ­ψουν μέ­χρι τέ­λους. Οι άν­θρω­ποι που τη γνώ­ρι­ζαν κα­λά μι­λούν για μί­α γυ­ναί­κα βα­θιά θρη­σκευό­με­νη και α­πο­λύ­τως α­νε­ξάρ­τη­τη, που βο­ή­θη­σε πά­ρα πολ­λά παι­διά να πά­νε σχο­λεί­ο και πλή­ρω­νε τα ια­τρι­κά έ­ξο­δα των φτω­χών γει­τό­νων της.
    Συ­νέ­χι­σε να ερ­γά­ζε­ται μέ­χρι το 1991, σε ηλικία 75 ετών, ο­πό­τε και βρή­κε τρα­γι­κό θά­να­το α­πό στραγ­γα­λι­σμό. Οι δρά­στες, μπή­καν στο σπί­τι της σαν πε­λά­τες και τη σκό­τω­σαν χω­ρίς να α­φήσουν κα­νέ­να ί­χνος. Η α­στυ­νο­μί­α δεν μπό­ρε­σε να τους συλ­λά­βει πο­τέ.
    Στο αυ­το­βιο­γρα­φι­κό της βι­βλί­ο μι­λά για την παι­δι­κή της η­λι­κί­α, τους ά­ντρες και τις ε­παγ­γελ­μα­τι­κές της δρα­στη­ριό­τη­τες, για τις ο­ποί­ες πο­τέ δεν αι­σθάν­θη­κε μειο­νε­κτι­κά. Με­τα­ξύ άλ­λων α­να­φέ­ρει ό­τι πρό­σφε­ρε στους ά­ντρες στορ­γή και ζε­στα­σιά, και ό­τι στο σπί­τι της έ­βρι­σκε κα­νείς πα­ρη­γο­ριά, α­φού με τους πε­λά­τες γι­νό­ταν φί­λη, έ­πια­νε συ­ζή­τη­ση και πολ­λοί της εκ­μυ­στη­ρεύ­ο­νταν τα προ­σω­πι­κά τους προ­βλή­μα­τα. Ε­πί­σης πο­τέ δεν ή­ταν βια­στι­κή, πο­τέ δεν τους φό­βι­ζε και πο­τέ δεν τους μι­λού­σε ά­σχη­μα.
    Η Γα­βριέ­λα πο­τέ δεν έ­πα­ψε να αι­σθά­νε­ται άν­θρω­πος, αν και πολ­λές φο­ρές ε­νερ­γού­σε με τρό­πο ό­χι κοι­νά α­πο­δε­κτό. Έ­τσι, ό­μως, συ­μπε­ρι­φέ­ρο­νται οι άν­θρω­ποι που αι­σθά­νο­νται ει­λι­κρι­νείς πρώ­τα με τον ε­αυ­τό τους και κα­τό­πιν με τους άλ­λους...