Θέματα αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας ΙΙ

ΞΕΝΟΣ ὥσπερ οἱ περὶ τὰ σώματα ἰατροὶ νενομίκασι μὴ πρότερον ἂν τῆς προσφερομένης
τροφῆς ἀπολαύειν δύνασθαι σῶμα, πρὶν ἂν τὰ ἐμποδίζοντα ἐντός τις ἐκβάλῃ, ταὐτὸν καὶ
περὶ ψυχῆς διενοήθησαν ἐκεῖνοι, μὴ πρότερον αὐτὴν ἕξειν τῶν προσφερομένων
μαθημάτων ὄνησιν, πρὶν ἂν ἐλέγχων τις τὸν ἐλεγχόμενον εἰς αἰσχύνην καταστήσας, τὰς
τοῖς μαθήμασιν ἐμποδίους δόξας ἐξελών, καθαρὸν ἀποφήνῃ καὶ ταῦτα ἡγούμενον ἅπερ
οἶδεν εἰδέναι μόνα, πλείω δὲ μή. Γιατί, όπως οι γιατροί των σωμάτων θεωρούν ότι δεν μπορεί
να ωφεληθεί το σώμα από την τροφή, πριν αφαιρεθεί ό,τι εμποδίζει την απορρόφηση της, έτσι
και για την ψυχή πιστεύουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει όφελος από τα μαθήματα, αν πρώτα δεν
αφαιρεθούν τα εμπόδια και οι στρεβλές απόψεις, ώστε να συναισθανθεί ο άνθρωπος ότι
γνωρίζει μόνο αυτά που γνωρίζει και όχι περισσότερα.

ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ βελτίστη γοῦν καὶ σωφρονεστάτη τῶν ἕξεων αὕτη. Αυτή είναι πράγματι η
καλύτερη και πιο σώφρων διάθεση.

(Πλάτων, Σοφιστής 230c-d)
*Μετάφραση βασισμένη στον Δημήτρη Γληνό (1940)