Σεμινάρια για ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές

Zollikoner Seminare

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται τα: Zwiegespräche mit Medard Boss (1961-1972)· Αus den Briefen an Medard Boss (1947-1971)· Schlußwort· Register τα οποία αντλούνται από το: Martin Heidegger, Zollikoner Seminare. Protokolle – Zwiegespräche – Briefe, edited by Medard Boss (pp. 193­-381).

Για δέκα και πλέον χρόνια, ο ψυχίατρος και εισηγητής της «ιατρικής dasein-ανάλυσης» Medard Boss διοργάνωνε στο Zollikon της Ελβετίας σεμινάρια στα οποία ο φιλόσοφος Martin Heidegger ανέλυε σε ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές το ζήτημα της οντολογικής θεμελίωσης της επιστήμης τους. Κατά τον φιλόσοφο, η ψυχιατρική και η ψυχοθεραπευτική έχουν ως βάση τους ακατάλληλα οντολογικά θεμέλια, τα οποία μάλιστα υιοθετούν άκριτα ήδη και μόνο διά της εφαρμογής της φυσικοεπιστημονικής μεθόδου στα φαινόμενα του ανθρώπινου ψυχισμού. Η αναζήτηση των ενδεδειγμένων οντολογικών θεμελίων και μεθοδολογικών εργαλείων απαιτεί, απεναντίας, γνήσια φαινομενολογική προσέγγιση.

Τα ζητήματα αυτά ο φιλόσοφος τα εξετάζει όχι μόνο στα καθ’ εαυτά σεμινάρια (μέρος Α΄, εκδ. Ροές, 2015), αλλά επίσης στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του με τον Boss και τις επιστολές του προς αυτόν. Προσφέρει εδώ διαφωτιστικότατες συχνά επεξηγήσεις και συμπληρώσεις στα όσα πραγματεύεται στα σεμινάρια. Κατά την προσωπική μάλιστα αυτή επικοινωνία του με τον Boss, έρχεται αντιμέτωπος με ερωτήματα που αφορούν σε συγκεκριμένα ζητήματα της ψυχιατρικής και της ψυχοθεραπευτικής. Εκφράζεται έτσι εδώ ευθέως και για θέματα όπως η προβολή και η ενδοπροβολή, το όνειρο και η ερμηνεία του, οι κατά Φρόυντ ψυχικές συνιστώσες «Αυτό, Εγώ και Υπερεγώ» κ.ά.

Με τις συνομιλίες και τις επιστολές, ολοκληρώνεται η ελληνική έκδοση των καλούμενων Σεμιναρίων τού Zollikon. Τα συμπεριλαμβανόμενα σ’ αυτά κείμενα κατέχουν ιδιαίτερη θέση στο έργο του Heidegger. Αποτελούν το μόνο κείμενό του που πραγματεύεται τόσο ενδελεχώς τη φιλοσοφική θεμελίωση μιας επιστήμης και διατυπώνουν τη κριτική του στη σύγχρονη επιστήμη και την απολυτοποίησή της. Παρέχουν συνάμα πρόσβαση στο στοχασμό του και σ’ ενδιαφερόμενους χωρίς ειδικές φιλοσοφικές γνώσεις – διότι ο φιλόσοφος, συνομιλώντας εδώ με μη ειδικούς, χρησιμοποιεί λόγο κατά πολύ απλούστερο και καταληπτότερο απ’ ό,τι στα λοιπά κείμενά του.